"Domy na zgłoszenie"

„Dom na zgłoszenie” – co przez to rozumiemy?

„Domem na zgłoszenie” potocznie określa się:

1. wolnostojący budynek mieszkalny jednorodzinny, którego obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane;

2. wolnostojący, nie więcej niż dwukondygnacyjny budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni zabudowy do 70 m², którego obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane, a budowa jest prowadzona w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych inwestora[1].

„Zgłoszenie” – co oznacza?

Co do zasady, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę[2]. W określonych przypadkach ustawodawca obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę przed rozpoczęciem robót budowlanych „liberalizuje” przez zastąpienie go obowiązkiem dokonania przez inwestora zgłoszenia[3]. W jeszcze innych przypadkach, ustawodawca nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłoszenia[4].

Zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych dokonuje się organowi administracji architektoniczno-budowlanej[5]. Więcej w przedmiocie postępowania w sprawie zgłoszenia wykonywania robót budowlanych przeczytają Państwo w osobnym wpisie.

Warto nadmienić, że inwestor zamiast dokonania zgłoszenia dotyczącego budowy lub robót budowlanych może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę[6].

Trzeba także zastrzec, że roboty budowlane, których wykonywanie zasadniczo wymaga zgłoszenia zamiast decyzji o pozwoleniu na budowę, będą wymagały pozwolenia na budowę, jeżeli mają być wykonywane przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków[7].

Budowa wolnostojącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane – wyłączenia w zakresie stosowania przepisów:

Do zgłoszenia budowy, o której wyżej mowa, nie stosuje się:

art. 29 ust. 4b zd. 2. ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane;
art. 29 ust. 5 zd. 2. i 3. ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane;
art. 29 ust. 5aa, 5c, 5d, 6-7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane,

to znaczy organ administracji architektoniczno-budowlanej:

nie dokonuje sprawdzenia, o którym mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane;
nie jest uprawniony do wniesienia sprzeciwu od zgłoszenia (z tym skorelowano brak uprawnienia organu administracji architektoniczno-budowlanej do wydania zaświadczenia o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu);
nie jest uprawniony do nałożenia na inwestora, w drodze postanowienia, obowiązku uzupełnienia zgłoszenia[8].

„Obszar oddziaływania obiektu” – czym jest?

Na gruncie prawa budowlanego przez „obszar oddziaływania obiektu” należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zabudowie tego terenu[9]. „Wobec braku wyraźnego wskazania przez ustawodawcę przepisów, na podstawie których dochodzi do wyznaczenia terenu w otoczeniu obiektu budowlanego przyjąć należy, że są to wszystkie powszechnie obowiązujące przepisy prawa, wprowadzające określonego rodzaju ograniczenia, czy też utrudnienia w zakresie zagospodarowania tego terenu, w tym w szczególności przepisy techniczno-budowlane, przepisy z zakresu ochrony środowiska, ochrony zabytków, czy też przepisy prawa miejscowego”[10]. Szerzej w temacie „obszaru oddziaływania obiektu” wypowiadamy się w osobnym artykule.

Przyjęcie przez inwestora odpowiedzialności za kierowanie budową „domu na zgłoszenie” w przypadku nieustanowienia kierownika budowy.

W przypadku budowy „domu na zgłoszenie”, który uprzednio zdefiniowaliśmy, inwestor może ustanowić kierownika budowy, jak również może zadecydować, że nie ustanowi kierownika budowy – jednak w tym drugim wypadku będzie obowiązany przyjąć odpowiedzialność za kierowanie budową[11].

Nieprzedłożenie tego oświadczenia – w przypadku nieustanowienia kierownika budowy – poskutkuje nałożeniem przez organ administracji architektoniczno-budowlanej obowiązku uzupełnienia brakującego dokumentu, a w przypadku nieuzupełnienia – wniesieniem sprzeciwu w drodze decyzji[12].

Więcej o „sprzeciwie” przeczytają Państwo we wpisie dotyczącym „zgłoszenia wykonywania robót budowlanych”.

Radcowie prawni
Amelia Konieczna – Bagińska
Miłosz Bagiński – Żyta

[1] Art. 29 ust. 1 pkt 1-1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[2] Art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[3] Art. 29 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[4] Art. 29 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[5] Art. 30 ust. 1b ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[6] Art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[7] Art. 29 ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[8] Art. 30 ust. 5j ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[9] Art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[10] Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2011 roku, wydany w sprawie
o sygnaturze akt II OSK 472/10.

[11] Art. 30 ust. 2a pkt 7 lit. a ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

[12] Art. 30 ust. 5c ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.